---

کتابچه «وضع ایده آل کشور در حوزه اشتغال از دیدگاه رهبر انقلاب» در این پست تقدیم شما؛ «وضع مطلوب اشتغال کشور»

همراهی مداوم علم و عمل

در روایت شریف هست که: «العلم یهتف بالعمل فان اجاب و الّا ارتحل»؛ علم، عمل را به دنبال خود فرا میخواند، دعوت میکند. اگر عمل به دنبال علم آمد، آن وقت علم میماند، باقی میماند – یا شاید بشود گفت توسعه پیدا میکند، رشد پیدا میکند – اگر عمل به دنبال علم نیامد، علم هم باقی نمی‌ماند. «و الّا ارتحل»؛ عمل که نبود، علم هم میرود. اهمیت عمل را اینجا میشود فهمید؛ اهمیت کار را اینجا میشود فهمید. کار بدون علم، کم‌اثر است؛ علم بدون کار، بیاثر است. اهمیت کار این است. یکی از راه‌های داشتن علم در کارآفرینی، داشتن مخالف، ناقد و مشاور است.

برابر دانستن کار با عبادت

اگر کسی بتواند زمینه‌ی کار را فراهم بکند، یک عبادت انجام داده است.

کارآفرینی در کشور گسترده است – عبادت است؛ این کارآفرینی یک عبادت است؛ یک کار باارزش است؛ یک ارزش‌آفرینی است. عمل و کار، در ادبیات قرآنی و اسلامی ما، یک رتبه‌ی والائی دارد.

البته کار، فقط کار در کارخانه یا مزرعه یا بخشهای دیگر نیست؛ اما عمل صالح که در قرآن این همه بر روی آن تکیه شده است، شامل اینها هم هست.

کارآفرینی یعنی استخراج گنج !

یک بعد دیگر اهمیت اشتغال این است که شما یک گنج را دارید استخراج میکنید. یک انسانی که در او استعدادهائی وجود دارد، میتواند تولید کند، میتواند بیافریند، این افتاده بود آنجا، شما دست او را به کار بند کردید، این گنجینه‌ی درونی استخراج شد؛ خیلی اهمیت دارد.

انسانی که کار ندارد، اشتغال ندارد، یک استعداد پنهانِ مخفىِ خداداده را غالباً بدون اختیار خودش راکد گذاشته،

وقتی شما این انسان را مشغول کار میکنید، این چشمه که در درون بود و از او استفاده‌ای نمی‌شد،

تشنه‌ای از او سیراب نمیشد، این چشمه را شما به جریان میاندازید.

پس اشتغال و اشتغال‌آفرینی، هم جنبه‌ی اقتصادی بزرگی دارد، هم جنبه‌ی انسانىِ خیلی والائی دارد

وضع مطلوب اشتغال کشور